विचारहरु आँधीहुरीपछिका समुन्द्री छाल जस्तै शान्त हुँदै थियाे । रात जति गहिरिँदै गयो, विचार पनि त्यत्ति नै सरल र सुसुप्त । कुनै विद्वानले भनेका छन्, ‘विचार नै मानव जीवनको ज्योति हो । यदि तिमीसँग विचार छैन भने तिमी जीवित पनि छैनौ । कतै म पनि निर्जीव हुँदै त छैन ? ‘सुत्नलाई ढुंगाको सिरानी र पल्टने जमिन भए पुग्छ, बस निन्द्रा हुनुपर्याे’, गाउँका बुढाबुढीले भनेको सुनेको थिएँ । साँच्ची हो रहेछ । मध्यरातमा कति खेर निदाएछु थाहै भएन ।